Amiguiños

Supoño que con este post rematarei a tanda de adicatorias, para pasar despóis ós relatos das miñas aventuriñas por La France. xD.

Era obrigado facervos un blog a todos vos: á miña xente.

Mis niñas, que saibades que estou feliz de que cada unha comece a atopar o seu camino: Lour en Barna, Ana en Ourense, Cris en Santi (inda que, creo recordar, con perspectivas de Barna, non?), Meri en Canarias, Carmen en Madrid e o resto: Leti, Sara, Yola e Victoria, fieis a Vigo.

En vos, rapaces, seréi sincera: cando máis penso en vos é cando chega a fin de semana. Concretamente, o sábado. Nunca crin que chegaría a botar en falta os botellóns. xD. Quen cho ía dicir, eh, Nando! Os botellóns no reconfortante espigón. xDD.



E réstanme as miñas nenas de hoquei. Non me esquezo de vos, nin moito menos. Sei que cada unha temos os nosos plans a medio-curto plazo, pero confío en que volverémonos reunir e formar o equipazo que eramos. Inda que só sexa por “rigoler”. xD.



Sabede que, inda que non teñades moitas novas miñas, penso moito en vos: faltádesme, rapaces…

Un bico enorme e cúidenseme.

Sesé.